ارائه الگوی ساختاری رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک تفکر نوع اول با انگیزش پیشرفت در دانشجویان دانشگاه های شهر ارومیه سال تحصیلی 92-1391

هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی ساختاری رابطه بین ویژگی های شخصیتی و انگیزش پیشرفت با میانجیگری سبک های تفکر نوع اول دانشجویان می باشد. جامعه مورد مطالعه کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه های شهر ارومیه بود که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند. 400 نفر از بین دانشجویان دانشگاه های شهر ارومیه (دولتی، پیام نور، آزاد اسلامی، صنعتی، علمی –کاربردی و غیر انتفاعی)، با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه مورد مطالعه، انتخاب شدند. و به آزمون های ویژگی های شخصیتی neo مک کری و کاستا، سبک تفکر استرنبرگ و واگنر و انگیزش پیشرفت هرمنس پاسخ دادند. در این پژوهش ویژگی های شخصیتی بعنوان متغیر برون زاد و سبک تفکر و انگیزش پیشرفت به عنوان متغیر درون زاد مورد توجه قرار گرفتند. داده های پژوهشی با روش های آمارتوصیفی میانگین و انحراف معیار و ماتریس همبستگی و روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهایlisrrel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج معادلات ساختاری نشان داد، که در مدل پیشنهادی پژوهش اثر غیر مستقیم مسولیت پذیری و انعطاف پذیری بر انگیزش پیشرفت با واسطه گری سبک تفکر نوع اول معنادار و مثبت است. لذا نقش واسطه ای سبک تفکر نوع اول بر اساس الگوی مفهومی تایید می شود، شاخص های برازش مدل نشان دادند که مدل آزمون شده برازش مناسبی با داده های گردآوری شده داشت (شاخص نکویی برازش 89/0gfi: ، شاخص تعدیل شده نکویی برازش90/0agfi: ، جذر برآورد واریانس خطای تقریب 06/0 rmsea:). واژگان کلیدی: ویژگی های شخصیتی، سبک تفکر نوع اول، انگیزش پیشرفت.